Expeditie Robinson. Als fervent fan zat ik in 2005 wederom aan de buis gekluisterd.
Dat was het jaar van Esther Jacobs.
De Expeditie Robinson was in eens anders door allerlei nieuwe elementen die waren toegevoegd aan het programma. Twee expeditieleden waren aangewezen op elkaar en survivalden apart van de anderen op een kale rots vlak voor de kust van een verlaten eiland.
Voor de anderen was de expeditie volop aan de gang. Zij hadden geen weet van deze twee super Robinsons, terwijl het duo op de hoogte was van de rest.
Wanneer zij bij de anderen gevoegd zouden worden? En vooral hoe, dat was voor iedereen 9behalve de spelleiding) een volkomen raadsel.
Toen die dag eenmaal aanbrak veranderde de expeditie van een uitdagend avontuur in een grimmige overlevingstocht. Vooral voor Esther….
Ken je Coins for Care?
Als je dat kent, ken je Esther Jacobs. Zij vond het jammer dat de euro zijn intrede deed en al gauw vroeg zij zich af wat er met al die losse munten zou gebeuren die iedere Nederlandse burger in zijn huis had rondslingeren.
Zij startte Coins for Care. Zij zamelde die munten in en de opbrengst ging naar een goed doel. Met Coins for Care heeft zij ook nog eens de hele goede doelen wereld op zijn kop gezet. Zij was degene die al die belachelijke salarissen van de goede doelen directies en de buitensporige kosten van al die clubs aan het licht bracht.
Waar grote instellingen rond de 60% en soms zelfs lager afdroegen aan het daadwerkelijke goede doel, kreeg Esther Jacobs het voor elkaar dat 100% van Coins for Care naar de goede doelen ging. Zoals het volgens haar ook hoorde.
Expeditie Robinson
Ik kende Esther Jacobs van Expeditie Robinson. En tot op de dag van vandaag was het de meest oneerlijke en vuil gespeelde expeditie ooit. Waarin medespelers openlijk haar deelname in twijfel trokken. Waarin medespelers er voor zorgden dat zij er uiteindelijk werd uitgespeeld.
Wat mij vooral bij is gebleven is de reactie die Esther maakte naar de tegenspeler die haar het meest heeft dwars gezeten tijdens de expeditie. Die opmerking maakte zij in de live show waar de winnaar bekend werd gemaakt.
“Wat heb jij meegemaakt in je leven dat je zo tekeer gaat tegen iemand die je helemaal niet kent?”
Na de expeditie…
De jaren daarna hoorde ik eigenlijk niet zo veel van Esther Jacobs. Tot ze in 2009 haar eerste boek publiceerde: Wat is jouw excuus?
Ik was meteen verkocht en kocht het boek. Het voelde dat het voor mij van toepassing was en dat het mij zou helpen in mijn eigen tocht een plek te vinden in deze wereld met mezelf en mijn gezin.
Waar gaat het boek over en welke inzichten heeft het je opgeleverd?
Esther bereikt haar doelen. Dat begon al met Coins for Care. Niet alleen de muntjes waren doorslaggevend maar ook hoe zij de vastgeroeste goededoelenwereld op zijn kop zette.
Rode draag in het boek zijn haar verhalen rondom Coins for Care en rondom Expeditie Robinson. Twee ervaringen in haar leven die haar gevormd hebben tot de digital nomad die ze nu is. Een levend voorbeeld van een persoon die haar eigen leven leeft, anderen helpt met liefde en aandacht, in liefde en aandacht.
In ieder hoofdstuk beschrijft Esther excuus:
- Ik durf niet
- Dat is niets voor mij
- Ik moet aan mijn carrière werken
- Ik zou niet weten waar ik moest beginnen
- Ik kan het niet alleen
- Ik heb geen geld
- Dat heb ik al geprobeerd
- Ze nemen me niet serieus
- Ik heb een moeilijke jeugd gehad
- Ik heb geen tijd
- Wat als het niet lukt?
- Wat als het een succes wordt?
- Het is goed zo, waarom veranderen?
- Wat zullen anderen ervan denken
- Dit is niet het juiste moment
- Ik heb verantwoordelijkheden naar anderen toe
- Ik weet niet wat ik wil
De kracht ligt daarin dat ze ieder excuus ontkracht met een ervaring uit haar eigen leven.
Mijn belangrijkste inzicht
Esther Jacobs presenteert zichzelf als de no excuses lady. Maar eigenlijk is ze voor mij de Fuck It lady.
Met haar eigen ideeën en idealen schopte ze tegen heilige huisjes aan zonder zich anders voor te doen dan ze was (is).
Zij gelooft 100% in haar idealen, in haar waarden en normen en leeft volledig vanuit zichzelf. Niet afhankelijk van wie dan ook, maar 100% verantwoordelijk voor haar eigen leven.
Dat was ze toen, in 2005 in Expeditie Robinson, en dat is ze voor mij nog steeds.
Als mens hoef ik me niet te laten leiden door een ander, niet door een baas, niet door een broer die niet 100% verantwoordelijk is, en niet door je leven (verleden, heden of eventuele toekomst).
Ik vroeg haar het boek te signeren en ze zette erin:
“Geen excuses meer. Gewoon DOEN.”
En ik voelde me zo’n nitwit toen ik allerlei excuses voor mijn eigen leven en handelen verzon, hoe ik zelf riep ik heb geen tijd, wat zullen anderen wel niet denken en ik weet niet wat ik wil.
Bullshit!
Ik wist dondersgoed wat ik wilde. Alleen had ik het lef niet om de belangrijkste stap te zetten: De eerste!
Waarom jij dit boek moet lezen…
Kijk nog eens naar die lijst. Die 17 excuses die daar staan opgesomd. Wees eens eerlijk tegen je zelf… heb jij ooit één van die excuses gezegd, gedacht, geleefd?
Dan is dit boek voor JOU!
